Τρεις μέρες μαντρωμένοι και μετά θα δεις πώς θα πετάνε οι παίκτες του Ολυμπιακού…

Η ήττα του Ολυμπιακού από τον ΟΦΗ απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί απρόσμενη κι ας ήρθε από μια ομάδα που πριν παίξει με τους ερυθρόλευκους δεν είχε γευτεί την χαρά της νίκης. Το νέο ανεπιτυχές αποτέλεσμα ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά άλλων που έχουν δημιουργήσει μια ιδιαίτερη κατάσταση στην ομάδα. Κάτι φταίει, αλλά δύσκολα οι… ειδικοί μπορούν να συμφωνήσουν στο τι είναι αυτό που κάνει την ομάδα να μην παίρνει στο γήπεδο αυτό που βάσει ρόστερ και προσδοκιών θεωρεί ότι θα έπρεπε να πάρει.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Αν υπάρχει ένας κοινός τόπος μεταξύ των περισσότερων σχολιαστών είναι πως ο μόνος που δεν φταίει είναι ο Πέδρο Μαρτίνς. Άλλωστε τον τελευταίο μήνα αρκετές φωνές και πένες έστησαν ασπίδα προστασίας στον Πορτογάλο, που είναι αλήθεια πως ήρθε αντιμέτωπος με ένα πολύ δύσκολο έργο από τις πρώτες μέρες της παρουσίας του στου Ρέντη.

Να δέσει σε χρόνο dt ένα σύνολο στο οποίο υπήρξαν κοσμογονικές αλλαγές το καλοκαίρι και καμιά εικοσαριά προσθήκες και άλλες τόσες αποχωρήσεις. Ένα ρόστερ το οποίο θα έπρεπε να είναι άμεσα ανταγωνιστικό ώστε να εξασφαλιστεί το ευρωπαϊκό παρόν αλλά και ικανό σε βάθος χρόνου να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

Αλήθεια είναι πως κάμποσες φορές στο παρελθόν ο εκάστοτε τεχνικός του Ολυμπιακού βρέθηκε αντιμέτωπος με ανάλογες καταστάσεις. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως κάτι τέτοιο ήταν το πιο συνηθισμένο σενάριο. Η διαφορά με το πρόσφατο παρελθόν είναι μία, αλλά ουσιώδης. Οι προκάτοχοι του Πορτογάλου, μέχρι πέρυσι, δεν έβρισκαν μπροστά τους αντιπάλους με την αγωνιστική και εξωαγωνιστική δύναμη της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Και γι’ αυτό, πέρα από τις προσδοκίες των οπαδών που σχεδόν πάντα είναι φουσκωμένες, οι ερυθρόλευκοι μπήκαν στην κούρσα γνωρίζοντας από την αρχή ότι είναι τρίτο φαβορί για το πρωτάθλημα, πίσω από τους δικεφάλους βορρά και νότου που έμοιαζαν να είναι ένα βήμα μπροστά του.

Οι όποιες φωνές, κυρίως μέσω διαρροών, για το «σύστημα» που δεν στέκεται ιδιαίτερα ευνοϊκά απέναντι στους Πειραιώτες σκεπάζονται εν μέρει (και αποκαλύπτουν ταυτόχρονα και κομμάτι της αλήθειας) από την ίδια την βαθμολογία. Μετά από 7 αγωνιστικές ο Ολυμπιακός είναι ισόβαθμος της ΑΕΚ του -3 και του Παναθηναϊκού του -6… Πράγμα που σημαίνει πως εάν δεν υπήρχαν οι αποφάσεις του «συστήματος» θα βρίσκονταν 2 ολόκληρες νίκες πίσω από τον Χατζηθεοδωρίδη και τον Χατζηγιοβάννη, που είναι αλήθεια πως δεν κινούν τα… νήματα σε Σούπερ Λιγκ και ΕΠΟ, ούτε έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν αποφάσεις και καταστάσεις.

Αυτή η σύγκριση είναι που ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την επιχειρηματολογία περί «συστήματος» αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει σε απόλυτο βαθμό την δυσκολία του έργου που έχει μπροστά του ο Πέδρο Μαρτίνς. Ο Πορτογάλος, ο οποίος στην αρχή κατηγορήθηκε για περιορισμένο ροτέισον και νίκες 1-0 στις καθυστερήσεις, και στη συνέχεια είδε να γράφονται διάφορα γι’ αυτόν ακριβώς για το αντίθετο. Για το γεγονός δηλαδή ότι προχωρά στη λογική των «δύο ενδεκάδων», μια κίνηση που υποτίθεται θα αποτελούσε την δικαίωση των επιλογών του καλοκαιριού και του βάθους του ρόστερ της ομάδας.

Τώρα ο Πορτογάλος αποφάσισε να περάσει λίγο παραπάνω χρόνο με τους παίκτες του «κλειδώνοντάς» τους στου Ρέντη μέχρι την αναχώρηση για το Λουξεμβούργο και το ματς με την Ντουντελάνζ, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί κομβικό για το μέλλον –κυρίως της ομάδας- αλλά κι ενδεχομένως του ίδιο. Αν και αυτό το τελευταίο είναι μάλλον άδικο για τον Μαρτίνς. Φαίνεται πως πολύ πιο γρήγορα από ότι θα περίμενε κανείς για προπονητή που ανέλαβε να στήσει μια ολοκαίνουρια ομάδα από την αρχή, ο Πορτογάλος νιώθει την πίεση για το αποτέλεσμα, που ειδικά στον Πειραιά, είναι πάντα λίγο μεγαλύτερη σε σχέση με άλλα κλαμπ.

Αν στον Ολυμπιακό, πάντως, θέλουν να επιβεβαιώσουν την στήριξή τους στον εδώ και μερικούς μήνες τεχνικό του συλλόγου, οφείλουν να το κάνουν επικοινωνώντας παράλληλα στον κόσμο τους και μια δυσάρεστη αλλά υπαρκτή αλήθεια. Το ότι οι ομάδες δεν χτίζονται ούτε σε μία μέρα, ούτε σε ένα μήνα και καμιά φορά ούτε σε ένα χρόνο. Ειδικά όταν έχει προηγηθεί τέτοια μεταγραφική δραστηριότητα που κάνει την δουλειά του προπονητή ακόμη πιο δύσκολη.

Προφανώς και ποτέ δεν έχει χαθεί μια ολόκληρη σεζόν από το τρίτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το θέμα, όμως, για τον Ολυμπιακό είναι να αποφασίσει αν στοχεύει στη σήμερα, με τη λογική του εδώ και τώρα, ή σε ένα αύριο στο οποίο αναγκαστικά δεν μπορούν να χωρούν όλοι οι σημερινοί του παίκτες, δίχως αυτό να συνεπάγεται νέες βίαιες αλλαγές στο ρόστερ με την πρώτη ευκαιρία και προσθαφαιρέσεις που μοιάζουν να στερούνται λογικής.